माझ्या डायरीतून- ४०

३.१२.२००७

‘ईशावास्य उपनिषदा’वरचे ‘अस्तित्वनो उत्सव’ हे गुजराती पुस्तक वाचतेय. गुजराती वाचताना आणि वाचल्यावर भाषा या माध्यमाची ‘मजा’ लक्षात येतीय. भाषा ओळखीची नसल्यामुळे, पुरेशी येत नसल्यामुळे पूर्ण आशय कळत नाहीये. पण विषय ओळखीचा असल्यामुळे मथीतार्थ कळतोय. कळलेला, भावलेला आशय मनात रेंगाळणे हा जो भाग आहे तेव्हा खरी मजा येतेय. शब्दांखेरीज आशय स्पष्टपणे रेंगाळू शकत नाहीये. मूळ गुजराती शब्द लक्षात राहात नाहीयेत. त्यामुळे मनातल्यामनात अनुवाद होतोय. वाचतेय गुजराती कळतेय मराठी.... मातृभाषा आकलनात अशी काही मिसळून गेलेली असते की आकलन भाषेत होतेय हे आपल्या लक्षातही येत नाही. आशय लक्षात येतो किंवा बोलला / लिहिला जातो तेव्हा त्याची भाषेशी असलेली सांगड स्पष्ट होते. केव्हा केव्हा वाचलेलं, ऐकलेलं, पाहिलेलं, अनुभवलेलं मनात पडून असतं ते थोडीच भाषेच्या आवरणाची अडचण बाळगत असेल..!

cd च्या एवढ्याशा डिस्कवर केवळ शब्दच नाही तर पूर्ण दृश्य, भाषणे, गाणी... सर्वकाही पडून असतं ते कोणत्या रूपात? केवळ एक वायर विजेशी जोडून सगळं काही जिवंत होऊन उलगडत जातं डोळ्यांपुढे.... सगळं reduce करायचं सूक्ष्मात आणि हवं तेव्हा उलगडायचं.... सूक्ष्माची शून्यता आणि पसार्‍याची / उलगडण्याची अनंतता या प्रतीकातून समजून घेता येण्यासारखी आहे.

शून्याचं / nothingnessचं चैतन्याशी- energyशी सतत अनुसंधान असणं (कोणत्याही दृश्य साधनांशिवाय) तर्कानी समजून घेता येईल....

हे कोडं उलगडण्याची ओढ केवळ जिज्ञासेपुरती की जगण्याशी जोडण्यासाठी?... जिज्ञासा तरी कशातून आली? जगताना पडलेल्या असंख्य प्रश्नांच्या प्रेरणेतूनच ना? एक प्रश्न दुसर्‍या प्रशनाला खो देत राहतो. हा खोखोचा खेळ उगमापर्यंत घेऊन जातो. उगमाला भिडलेल्या शेवटच्या प्रश्नानं सुरुवातीच्या प्रश्नाला समजावावं लागत नाही. कारण पहिला प्रश्न आपल्या क्षमतेचं उत्तर मिळवून दुसर्‍या प्रश्नाला खो देऊन खाली बसलेला असतो.... शेवटच्या प्रश्नाचं उत्तर / आकलन पहिल्या प्रश्नाला झेपणार नाही.... तळागाळातला प्रश्न आणि शिखरावरचं उत्तर अशी सांगड घालता येणार नाही..!

......        

‘वुई जी’ एक चिनी संकल्पना- अर्थ – ‘महासंकट’ जे आपली दिशा चुकतीय हे दाखवून / सांगून ती बदलण्याची प्रेरणा देतं...

२२.१२.२००७ च्या  ‘गतिमान संतूलन’ या अंकातून.

आणखी थोडं लिहायला हवं होतं असं आता वाचताना वाटलं.

......

३१.१२.२००७

बरेच कार्यक्रम.. प्रवास.. लेखन-वाचन.. घरातलं पाहुण्यांचं येणं-जाणं... सर्व बाबतीत भरगच्च गेलेलं हे वर्ष उत्साह देणारं झालं.. धन्यवाद २००७ !

****

आसावरी काकडे