माझ्या डायरीतून- ८

५.१.२००२

डोळ्यांचा नंबर वाढला म्हणून नव्या नंबरचा चष्मा करून घेतला. तो सूट होण्यात बराच वेळ गेला. सगळ्या गोष्टी मला मोठ्या दिसायला लागल्या. मी गोंधळून गेले. त्याच्याशी जुळवून घेताना मनात आलं हे मोठं दिसणं चुकीचं की आधीचं लहान दिसणं चुकीचं? कुठला आकार प्रमाण मानायचा? कुणाच्या दिसण्याशी कसं टॅली करून बघायचं? मला एक वस्तू एक फुटाची दिसली पण ती नऊच इंचाची होती असं होत नाहीय. मला फुटपट्टीच मोठी दिसतेय. दुसर्‍या कुणाच्या दिसण्याचा काहीच अंदाज घेता येत नाही. ज्यानं मापायचं ते साधनच जर प्रत्येकाला वेगळं दिसत असेल तर मग एकसूत्रता कशी येणार? 

माझा फूट वेगळा. दुसर्‍याचा वेगळा. सगळं जगच असं आहे.. प्रत्येकाला त्याच्या फूटपट्टीच्या मापात दिसतं. निश्चित असं काही नाही. सगळंच सापेक्ष..! प्रत्येकाचं ‘वास्तव’ त्याच्यापुरतं खरं. कुणाच्याही निरपेक्ष असं सत्य काय असेल?

......

१७.२.२००२

एस पी कॉलेजमधील तत्त्वज्ञान वर्गाला जातेय. काल नियतीवाद, नियतत्त्ववाद, आणि कर्मसिद्धान्त शिकवला. नियतत्त्ववाद निसर्गाला लागू आहे. मानवी घटनांच्या स्पष्टिकरणाकरता कर्मसिद्धान्त मांडला. ऐकताना वाटलं, माणूस हा माणूस या स्पेसीचा केवळ एक घटक असा विचार केला तर नियतत्त्ववाद माणसालाही लागू करता येईल. एका झाडाने आपल्या जगण्याबद्दलच्या, स्थितीबद्दलच्या प्रश्नांचं स्पष्टीकरण विचारलं तर? त्याला काय उत्तर देणार? त्यालाही कर्मसिद्धान्त लावणार का?.. 

पण कर्मसिद्धान्त पुनर्जन्म संकल्पनेवर आधारीत आहे. झाडाचा पुनर्जन्म म्हणजे काय? त्याच्या बीजातून नवा वृक्ष तयार होणं? तो तर ते झाड जिवंत उभं असतानाच होतो...! याच प्रकारे माणसाचा पुनर्जन्म म्हणजे त्याची मुलं असा अर्थ लावता येईल....

.......

 

१२.३.२००२

कॉम्प्युटर वापरायला सुरुवात केलीय. एकेक शिकतेय. आज डीलीट करायला शिकले. समजलं की कॉम्प्युटरमधली एखादी फाईल डीलीट केल्यावर तो मॅटर रीसायकल बीनमधे जाऊन पडतो.... मनात आलं की मृत्यु म्हणजे आपला ‘मॅटर’ रीसायकल बीनमधे जाऊन पडणं..! मृत्युनंतर माणसाचे विचार, कमावलेलं ज्ञान, कला, अंतःकरण-शुद्धी... या सगळ्याचं ‘बीन’मधे काय होत असेल? 

असं काही वाटणं म्हणजे केवळ भाषेचे खेळ आहेत काय? उच्चारित भाषा म्हणजे आकारबद्ध ध्वनीमाला. मनातले विचार म्हणजे काय.. त्याच्या असण्याचे घटक कोणते?

***

२६.१.२०२२